Ek fluister en ek gil
My woorde weergalm teen die berg
Verby die son die heelal in
Maar daar is niemand wat dit hoor
En word in die heelal verloor
Om nie weer terug te keer
Waar ek wag op sy terugkeer
Maar my gille word stil
En my gille sterf stil
Waar dit deur die heelal spat
Elkeen op sy eie pad
Tevergeefs, moedeloos wag ek
Na die antwoord op ‘n gil
Net ‘n word, ‘n fluistering
‘n Verlange of ‘n wete
Lukas Engelbrecht
No comments:
Post a Comment